. . . .अन्‌ डोकेदुखी थांबली . . .???
- -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
सकाळी उठलो .. . काहीतरी अनइझी वाटत होतं....मगं लक्षात आलं की डोकं कमालीचं ठणकतंय. . .जरावेळ पडून राह्यलो...डोकेदुखी आणखी वाढली . .. सरळ उठलो...पटकन आन्हिकं उरकून चहा घेतला. ...एक गोळी घेतली .. .पण डोकेदुखी थांबायची काही चिन्हे दिसेनात. . . जरा पेपर वाचत बसलो...पण टीव्हीचा आवाजही सहन होईनासा झाला. . .डोकं दुखण्यापेक्षा ते का दुखतंय हे न समजल्याने आणखी त्रास व्हायला लागला....तसंही काही कारण नव्हतंच. . रात्री लवकर झोपलो होतो. . झोपही भरपूर झाली होती...आता वर गोळीही घेऊन झाली. .बहुदा काल भीमथडी यात्रेत फिरल्यामुळे दुखत असावं असं वाटलं .. पण यात्रेतही उन लागलं नव्हतं . . .यंदा मंडप छानपैकी आच्छादीत केलाय .. .ही यात्रा म्हणजे जणुकाही आमच्या गावची किंवा घरचीच यात्रा असावी असा एकंदर आमच्याकडे सूर असतो . .उद्‌‌घाटन काल सकाळी झालं...नीलम म्हणाली, चला बाबा जाऊन येऊ दुपारी....ती घरून आक्टीव्हावर स्वार होऊन आलीही . .मी आफीसमधून तिकडं...बरीच भटकंती केली...थोडीफार खरेदी....नंदीबैलवाला...कुंभार...वगैरे मंडळी आता जवळपास ओळखीची झालीयेत....एवढंच नव्हे, तर नंदीही ओळखतो मला बहुतेक...कारण मी जवळ गेलो की गडी लाडात येतो...माझ्या खांद्याला डोकं घासतो...(बहुदा त्याला माहिती झालं असावं मी ही '' वृषभ'' आहे  )...हा नंदीही जरा मजेशीरच आहे...जबरदस्त धूड...प्रचंड आकाराची शिंग. . .काळेभोर डोळे...मस्त देखणा आहे अगदी....काल मी आणि नीलमने फोटो काढले त्याच्यासोबत...त्याचवेळी एक मध्यमवयीन स्त्री त्यांच्या बहुदा सासूसोबत तेथून चालली होती....आमचं फोटोसेशन पाहून तिने तिच्या फोनमधून फोटो काढून देण्याची विनंती केली नीलमला...बाई जरा घाबरूनच होत्या...अंतर राखून उभ्या राहील्या...त्यातही सासू नंदीच्या बाजूला आणि ही इकडे असे उभे राहीले . ..मला कुठून अवदसा आठवली कोण जाणे! आणि मी त्यांना म्हणालो ''जरा जवळ (नंदीबैलाच्या) उभ्या रहा...काही करत नाही तो...त्या जरा सरकल्या....नीलम फोटो काढत असतानाच नंदीच्या मनात काय आले कुणास ठावूक? त्याने सहजपणे मुंडी उजव्या बाजूला झुकवली.....त्याची शिंग टणकन बाईंच्या डोक्याला लागली आणि त्या केवढ्याने तरी ओरडल्या .. नंदी आपला मख्ख...माझाच चेहरा पाहण्यासारखा झालेला....नीलूने तरीही काढला फोटो....तर मला वाटतंय की भीमथडी यात्राच बाधली असावी. . .त्यातच नेहमीच्या ड्रेस कोडला म्हणजे जीन्स आणि नेव्ही ब्ल्यू रंगाच्या शर्टला फाटा देऊन मी चक्क काल जीन्सवर लाईट यलो रंगाचा शर्ट घातला होता....त्यामुळे जरा लूक बरा वाटत होता..
. . . .तर आफीसला जाण्यापूर्वी पुन्हा एकदा गोळीसह डुलकी घेऊनही डोकेदुखी काही थांबली नव्हती...निघताना नीलूने जरा तिच्या नेहमीच्या स्टाईलने भुवया दाबून डोकेदुखी थांबवण्याचा प्रयत्न केला....तितक्यात तिच्या आईने एन्ट्री घेतली ती हातात मीठ घेऊनच... नीलमचा भुवया दाबण्याचा प्रयोग सुरू असतानाच तिच्या आईने काहीतरी पुटपुटत माझ्यावरून मीठ उतरवून टाकले. . .तुझं काहीतरीच असतं...ही नीलमची प्रतिक्रिया....त्याकडे दुर्लक्ष करून ती आत निघूनही गेली....आमच्याकडे नजर काढण्याचा हा एक प्रकार अलिकडे रूढ होतोय....लहानपणी आईने कधी नजर काढल्याचं स्मरत नाही......आणि एकंदरच घरातल्या पुरोगामी वातावरणामुळं आमच्याकडे तशी पद्धतच नाही..कसलाही धार्मिक कार्यक्रम, उपक्रम, गंडे-दोरे, बुवा-बाबा अशा कसल्याही पद्धतींना आमच्या घरात थारा नाही. . .पुढे मी बराच बदललो हा भाग निराळा...पण नजर काढण्याने काही फरक पडतो का? हा प्रश्न मला नेहमीच भेडसावतो...लग्न होईपर्यंत अशा कोणत्या प्रसंगाला मी सामोरा गेलो नव्हतो...(अपवाद कॉलेजमधला...माझी एक सखी डोळ्यातलं काजळ बोटावर घेऊन मला तीट लावायची...खूप उबदार आठवण आहे ही. . .असो)...लग्नानंतर मात्र कधी डोकं दुखतंय असं म्हटलं आणि बायको ठिकाण्यावर असेल, तर लगेच मीठ उतरवून टाकायचा कार्यक्रम हटकून असतोच...आणि डोकं थांबतं हा माझा अनुभव आहे....माझ्या मुलीची नजर तिने कधी काढलीय हे मला आठवत नाही...पण मी जरा वेगळं ड्रेसिंग केलं आणि काही डोकेदुखी उद्‌‌भवली की मीठाचा उतारा ठरलेला असतो....मला तर वाटतंय स्वयंपाकापेक्षा नजर काढायलाच आमच्याकडे मीठाचा जास्त वापर होत असावा  ....आमच्या टबमधील पाणी समुद्राच्या पाण्यासारखं खारट का असतं याचा उलगडा मला हे मीठ त्या पाण्यात टाकलेलं असतं हे कळाल्यावर उमगलं....श्रद्धा-अंधश्रद्धा यांतील सीमारेषा धूसर असते...मी सश्रद्ध आहे पण अंधश्रद्ध नाही. . . तरीही अनेकांच्या लेखी नजर काढणे ही अंधश्रद्धाच आहे...असेलही...मला वाटतंय पूर्वीच्या काळी देवदेवता वर किंवा शाप देत असत...आणि ते खरेही होत असत.. म्हणजेच ते प्रचंड इच्छाशक्तीने एखाद्याबाबत चांगली किंवा वाईट गोष्ट चिंतत असावेत आणि त्यामुळेच ती प्रत्यक्षात येत असावी...तसाच काहीसा नजर काढण्याचा प्रकार असावा....तर, घरून मी आफीसला आलो...सकाळची प्रचंड डोकेदुखी आता पूर्ण थांबलीये....(एवढी पोस्ट लिहिलिये यावरून तुमच्या हे लक्षात आले असेलच  ) असर दवाचा झाला की दुवाचा म्हणजेच नजर काढण्याचा....?? याच्याशी मला काहीच देणंघेणं नाही...डोकेदुखी थांबलीये हेच माझ्यसाठी महत्वाचं . . . .